W jaki sposób działają lustra weneckie?

Lustro weneckie może być wykorzystywane na dwa sposoby. W zależności od tego, po której stronie jesteśmy, może być lustrem albo szybą. Do tej pory lustra weneckie były kojarzone głównie z policyjnymi pokojami przesłuchań. Obecnie coraz częściej można się z nimi zetknąć w klubach, biurowcach, budynkach użyteczności publicznej, a nawet w domach.

Co to są lustra weneckie?

Lustro weneckie to szyba pokryta bardzo cienką warstwą metalu o grubości zaledwie kilku atomów, przez co odbija część światła, a pozostałą część przepuszcza. Odbite światło jest na tyle mocne, że powstały obraz wygląda jak w zwykłym lustrze.

Najczęściej lustro weneckie umieszcza się pomiędzy dwoma pomieszczeniami: w jednym z nich panuje półmrok, drugie zaś jest jasno oświetlone. Osoba, która znajduje się we wnętrzu jasnym, widzi w lustrze tylko własne odbicie. Z kolei osoba, która znajduje się w ciemnym pomieszczeniu, może obserwować to, co dzieje się w oświetlonym wnętrzu, jak przez szybę.

Podobny efekt możemy zaobserwować w życiu codziennym. Jeśli jesteśmy w domu, a na dworze panuje mrok, widzimy w szybie jedynie własne odbicie. Dopiero gdy wyłączymy światło, jesteśmy w stanie dostrzec to, co się dzieje na zewnątrz.

Skąd się wzięła nazwa lustro weneckie?

Lustro weneckie to nazwa, która została błędnie rozpowszechniona w języku polskim w dobie Internetu. Wg „Słownika języka polskiego” pod red. Mieczysława Szymczaka z 1981 r., lustro weneckie to „stojące lub ścienne lustro w ozdobnych ramach ze szkła szlifowanego, często barwionego; produkowane w Wenecji, głównie w XVIII w.”. Prawidłowo powinniśmy mówić więc o zwierciadle półprzepuszczalnym lub lustrze fenickim. Ten drugi termin częściej używany jest przez specjalistów z zakresu kryminalistyki.

W innych językach można się spotkać z określeniami: lustro obserwacyjne, lustro policyjne czy nawet lustro szpiegowskie.

Lustro półprzepuszczalne zostało wynalezione dopiero na początku XX w. przez Emila Blocha. W 1903 r. uzyskał on amerykański patent na swój wyrób, który nazwał „transparent mirror”.